મેડ ફોર ઈચ અધર

      
          મીરા અને શ્યામ એ બન્નેનો પ્રેમ જુઓ તો માનો બન્ને એકબીજા માટે જ બન્યા હોય..જ્યારે પણ જ્યાં પણ હોય..એકમેકના હાથમાં હાથ લઈ એકમેકના ખભે માથું ઢાળી હરતા ફરતા હોય..એમની વચ્ચે આવો પ્રેમ જોઈ ઘણા ખરાને ઈર્ષા થતી..કોઈ તો એ બન્ને ને અલગ કરવાના કાવત્રા ઘડતું..પણ શાયદ ભગવાન ખુદ જ એના પ્રેમ પર મહેરબાન હતો.. કે એના પ્રેમ પર નાની સરખી આંચ પણ ના આવતી..
         આમ તો મીરા  એક કરોડપતિ બાપની એકની એક દીકરી હતી. 'મીરા ઇન્ડસ્ટ્રીઝ' ના માલિક એવા એના પિતા વિક્રમજીત શેઠ શહેરના જાણીતા ઇન્ડસ્ટ્રીયાલિસ્ટ હતા. ઘણીબધી નાનીમોટી ફેકટરીઓ ને સમાવી ને દિવસે ને દિવસે મીરા ઇન્ડસ્ટ્રીઝ પોતાનું વર્ચસ્વ વધારી રહી હતી.
          બાળપણ થી જ મીરા વિક્રમજીતની લાડલી એટલે એ જે વસ્તુ પર હાથ મુકતી વિક્રમજીત એને લાવી આપતો. આ જ કારણોસર એના સ્વભાવમાં એક જાતની જીદ બેસી ગઈ.. 
         બીજી બાજુ એક સામન્ય મજુરવર્ગ માં થી આવતો શ્યામ કુમાર આમ તો એના પિતા મીરા ઇન્ડસ્ટ્રીઝ જેવી જ એક નાની ઇન્ડસ્ટ્રીઝમાં જ ભઠ્ઠીનું કામ કરે.. પણ એને પિતાની જેમ આમ ભઠ્ઠીઓમાં સેકાવું નોહતું એણે તો કંઈક અલગ જ કરવું હતું. કલાકાર હતો એટલે પોતાની કલાઓને જોરે પોતાનો સિક્કો ચલાવવો હતો.    આમ તો દેખાવમાં થોડો સામન્ય પણ કલાઓમાં સર્વોપરી બધા થી આગળ.. નાનપણ થી જ બધા એને કલાકાર કહેતા. કેનવાસ પર જ્યારે એના હાથ ચલતા ત્યારે એમ જ લાગતું કે કોઈ મહાન ચિત્રકાર સામે ઉભો છે. એના પેઇન્ટિંગ જોતા તો એવું જ લાગે હમણાં બોલી ઉઠશે..એકદમ લાઈવ.. અને એની કલમ, એની કલમમાં કઈ અલગ જ જાદુ હતો મન પડે ત્યારે ડાયરી પર પોતાના વિચારો ટપકાવતો એ ક્યારે શાયર બની ગયો.., નાની નાની પંક્તિઓ ઓ લખતો એ ક્યારે કવિ બની ગયો કોઈને ખબર જ ના રહી.. માં સરસ્વતીની એના પર કૃપા હતી એટલે જ એના માં આ સ્પેશિયલ ક્વોલિટી હતી અને એટલે તો મીરા એની દીવાની હતી..
                                 * * *
           એક દિવસ કોલેજની નજીકના જ એક ગાર્ડનમાં એક બાંકડા પર શ્યામના ખભે માથું ઢાળીને એના સાનિધ્યમાં ખોવાય ગયેલી મીરા પર દૂર રસ્તા પર ભરચક ટ્રાફિકમાં ઉભેલી સ્કોર્પિયો ગાડીની ફ્રન્ટ સીટ પર બેઠેલા વિક્રમજીતનું ધ્યાન જાય છે.
          પોતાના કાળા ગોગલ્સ ઉતારી એ શ્યામ ને જુએ છે. અને પછી મીરા પર એક નજર કરી ગુસ્સામાં હાથની મુઠી વાળી 
ડ્રાઈવરને કાર આગળ વધારવા ઈશારો કરે છે.   
          આખા રસ્તે એ જ દ્રશ્ય એના મગજમાં ભમતું રહે છે.. 
          આ તરફ શ્યામની બાહોમાં સમાયેલી મીરાની સામે જોઈ શ્યામ કહે છે..
         ''મીરા..., મને વચન આપ કે તું મને ક્યારેય છોડી ને નહીં જા..સાચું કહું તો મને તારી આદત થઈ ગઈ છે..હું તારા વિના જીવી જ નહિ શકું..'' 
         મીરા પણ શ્યામની આંખોમાં જોઈ બોલે છે..
         '' યાર, તને છોડી દવ એવુ તો હું સપનામાં પણ ના વિચારી શકું..તું જ તો મારી દુનિયા છે..''
                                * * *
           વિક્રમસિંહે એ છોકરા વિશે તપાસ કરાવી તો જાણવા મળ્યું કે એનું નામ શ્યામ છે એને એ મીરાની જ કોલેજમાં એની સાથે ભણે છે.. 
           એને લાગ્યું આ છોકરા ને લીધે મારી પ્રતિસ્થા ધૂળમાં મળી જશે..જો આમ ને આમ ચાલુ રહ્યું તો એક દિવસ બધા મારા લોકો પર થુ.. થુ..કરશે.. એણે આ વિષયમાં મીરા ને પૂછ્યું પણ નહીં.. કેમ કે એ જાણતા હતા કે એની લાડલી બહુ જ ઝીદી છે..શાયદ એ એના પ્રેમી માટે એના બાપને પણ છોડી દે.. 
        
         શ્યામને મીરાની જિંદગીમાં થી દુર કરવા આખરે એણે એક તાંત્રિકનો સહારો લીધો..
         ''લાખા.., માંગીશ એટલા રૂપિયા આપીશ પણ કઈક એવું કર કે એ સડકછાપ છોકરો મારી દીકરી ની જિંદગીમાં થી હંમેશા ને માટે દૂર થઈ જાય..''
         '' વિક્રમજીત શેઠ ચિંતા સેની કરો છો..મારી માં હાજરા હજુર છે.. તમ તમાર જાવો તમારું કામ થઈ જાહે..બસ એક દોરો મંતરી ને આપું છું..છોડીને હાથે બાંધી દેજો.. છોડી ક્યારેય એ માણા ની હામે નહીં જોઈ..''
            વિક્રમજીતે એ મંતરાવેલો દોરો બાંધી દીધો મીરાના જમણા હાથમાં.. એ પછી એ જ થયું જે એ ઇચ્છતા હતા.. મીરા એ શ્યામને નફરત કરવા લાગી જેને એણે પ્રેમ કર્યો હતો. એણે સામેથી જ શ્યામ સાથેના બધા જ સબંધ કાપી નાખ્યા.. એ પછી માનો શ્યામની દુનિયા જ લૂટાઈ ગઈ.. એ જાણે એકદમ દેવદાસ બની ગયો.. ક્યારે ય નાની એવી સોપારીને પણ હાથ ના લગાડનાર શ્યામેં પોતાનું દુઃખ ભૂલવા દારૂનો સહારો લીધો.. ને દિવસભર નશામાં ધૂત બની જ્યાં ત્યાં પ્રેમના ગીતો ગાતો.., લથડાતો.., ગોથા ખાતો ફરવા લાગ્યો.. 
            આમ ને આમ એક મહિનો વીતી ગયો..વિક્રમજીત ખુશ હતો કે એણે એની પ્રતિસ્થા ને જેમ તેમ બચાવી લીધી.. મીરા શ્યામ ને ભૂલી ગઈ અને હવે ફરી શ્યામ એની જિંદગીમાં પાછો ફરે એ પહેલાં જ વિક્રમજીત મીરા ને હમેશાને માટે અમેરિકા મોકલી દેવા માંગતા હતો. બે દિવસમાં જ મીરા ની અમેરિકાની ફ્લાઇટ હતી..  મીરા ખુશી ખુશી અમેરિકા જવાની તૈયારીઓ કરતી હતી..  
            પણ એ રાત્રે એજ થયું જે કિસ્મતને મંજુર હતું.. એ રાત્રે વિક્રમજીતનો જીગરજાન મિત્ર કિશોર શાસ્ત્રી એને મળવા આવ્યો. આમ તો એ બન્ને વચ્ચે એવી ગાઢ મિત્રતા કે બન્ને એકબીજા થી કઈપણ છુપાવતા નહીં..થોડીઘણી ઔપચારિક વાતો કર્યા પછી કિશોરશાસ્ત્રી એ અચાનક પૂછી લીધું.. 
         ''યાર, એવું તો શુ થઈ ગયું કે મીરા ને આટલી જલ્દી અમેરિકા મોકલી રહ્યો છે..?''
          વિક્રમજીતને થયું કે ભાઈ જેવા જીગરજાન મિત્રથી શુ છુપાવવું.. એટલે એણે વાતનો ફોડ પડતા કહ્યું..
          ''કિશોર તું તો મારા ભાઈ જેવો છે..હું તારા થી કઈ જ ના છુપાવું.. એમાં એવું બન્યું કે.. મીરા એની કોલેજમાં એક છોકરા ને પ્રેમ કરતી હતી.. અને એ છોકરો આપણા મોભાને શોભે એવો નોહતો.. એટલે એવા છોકરા સાથે હું મારી લાડલી કેમ જોઈ શકું.. પછી શુ એક પ્રસિદ્ધ તાંત્રિક છે.. હું એને મળ્યો અને મારુ કામ થઈ ગયું.. એણે આપેલા એક દોરા થી મીરા હમેશા ને માટે એના પ્રેમી થી દૂર થઈ ગઈ.. હવે એનો પ્રેમ પાછો જાગે એ પહેલા એને અમેરિકા મોકલી દવ..''
         વિક્રમજીતની આ બધી જ વાતો મીરાએ સંતાઈને સાંભળી લીધી.. શ્યામ.. મારો પ્રેમી.. એટલું યાદ આવતા જ એને એક પલનો પણ વિલંબ કર્યા વિના એણે એના હાથમાં થી પેલો મંત્રેલો દોરો કાપી નાખ્યો.. 
           શ્યામનો ચહેરો જાણે એની આંખ સામે આવી ગયો..
          એણે શ્યામને મળવા એની માફી માંગવા.. એને કોલ કર્યો.. પણ એ વખતે શ્યામનો ફોન સ્વિચઓફ આવતો હતો.. એટલે પોતાની કાર લઈ લઈ એ શ્યામને શોધવા નીકળી પડી..
          પાંચ કલાક આખા સિટીમાં પાગલો ની જેમ એના પ્રેમીને શોધવા છતાં એ ના મળ્યો.. આખરે શ્યામના એક મિત્રને ફોન કરી પૂછી જોયું ને એણે કહ્યું કે શ્યામ દારૂ લેવા પાટિયા બાજુ ગયો છે.. 
           મીરા આખરે પાટિયા પાસે પોહચી કાર ઉભી રાખી બહાર નીકળી  આસપાસ બધે જ નજર મારી.. પણ ક્યાંય કોઈ જ નોહતું દેખાતુ.. એણે આગળ ડગ મંડ્યા.. ત્યાં એની નજર રેલવે ટ્રેક પર લથડીયા ખાતા એક પાગલ માણસ પર ગઈ... એ બીજું કોઈ નહીં પણ એનો શ્યામ જ હતો. દૂર થી જ એ એને  ઓળખી ગઈ..મારા શ્યામની આ હાલત... બીજી જ પળે એના કાનમાં દૂરથી આવી રહેલી ટ્રેનનો અવાજ ગુંજાવા લાગ્યો.. એણે શ્યામ તરફ દોડ મૂકી.
           શ્યામ... શ્યા..મ.. અને જઈને એ એના શ્યામને વળગી પડી.. એકપળ તો એવું લાગ્યું જાણે એમના પ્રેમનું પુનઃમિલન થયું પણ એ સાથે જ ઘસમસાટ આવતી ટ્રેન એ બન્ને પરથી પસાર થઈ ગઈ
                     સમાપ્ત
    

ટિપ્પણીઓ

લોકપ્રિય પોસ્ટ્સ